Esmolar ou amolar

Son malos tempos, e o arte de esmolar está a orde do día, en calquera esquina da capital, sexa de ladrillo ou sexa de pedra vella, podemos ver como varias almas solicitan a nosa colaboración pecuniaria, para poderes...bueno cada un xa fai o que cree convinte con eles.

Habrá quen realmente os gaste en comer un cacho de pan, habrá quen os ghastará nunha escaiola de pais pais, habrá quen os invirta na traghaperra, habrá quen merque xampú para limpar as mascotas...por haber hasta habrá quen llos dea a muller.

Sei que é un tema delicado, asqueado e mesmamente dramático, pero hai casos dende cómicos ata penosos...Non entro a valorar a historia (esta sen h intercalada) que levou a cada un a esa situación, pero si que hai que ter un pouco de..eh!!

Paseando pola zona vella, podemonos queixar dos fochancos, do alumeado ou de mil cousas, pero nunca pero que jamás...jamás te podrás queixar que falte música, dende flautistas ata guitarristas...dende jazz a foliada, non hai unha rúa que non estexa animada. E por habelos hainos bos pero por non habelos nos hai malos, hainos peores, que algún non sabe nin colocar os dedos na flauta.

Logo existen persoeiros que se adican a ir timbrando polos pisos adiantes, e aquí existe un que ten non sei cantos fillos, que non da feito a alimentalos, pero que si ten un xersei Lacoste, e digo eu en vez de darche para comer, non será mellor darche pa condóns?? Logo tamén están os da asociación Renacer, que renacen tódolos anos e xa tou cansado de pagarlles o bautizo.

Os que si merecen unha limosna son os okupas, ainda nunca vin un can con pulgas, nin aquel chamado "herpes", xa poden ter eles piollos pero os cans están máis limpos que o de calquera que os leve a perruqueria canina, tampouco nunca lle vin unha mala cara ainda que non lle deas esmola, e teñenche algún que outro peinado e melodía interesante.

Os que si non cedo son os que escriben letreiros con faltas ortográficas deliberadas, e sempre soen pedir para comer, é curioso que poñan unha cuncha de vieira para a esmola, joder que as vieiras van carísimas ademáis pouco manteñen, mellor non seria que puxeras unha bolsa do pan?? ou a fiambreira?? Tampouco entendo moito os que tentan dar lástima con algunha ferida, lembro o caso dun señor que remangaba o pantalón e tiña un par de cicatrices de como moito, caer da bicicleta, vamos a ver , que ainda porriba de non ter pa comer ainda vas coller unha catarreira co pantalón remangado!!

O que si é curioso, é que calquer ionki sempre ten que facer unha chamada urxente e casualmente non ten unha moediña pra chamar, joder e que esto das comunicacións está coma o carallo!!

E quen non coñece: "un cenicero??(feito con latas de cocacola) solo valen la voluntad...una monedita suelta no tendrás...bueno haber si hay más suerte ahora un cigarrito??" E directamente pa cajetilla, porque en todolos anos que a levo vendo nunca lle vin pedir lume.

Fóra dos casos cómicos, hai xente que realmente o pasa mal polo mundo adiante, e que necesita axuda, pero non só pecuniaria.

Porque non mercar unha escopeta??

Esto da crise xa me está a cansar a min, non vou hoxe afrontar a miña teoria acerca de como solucionala, pois como ben expliquei no seu momento cando ainda tiña finadiño fotolog, eu coido que bastaria con legalizar as putas e a marihuana, e con esto non quero indicar que a maioria dos viandantes sexan uns porreros puteros.

O que si teño claro é que non existe tanta crise como se pensa, tan só a que lle da a gana os bancos. E consecuencia destes a tensión que se vive nas empresas é unha constante. Eu dende a miña posición de economista cativo, vivo no meu choio dias malos e outros peores, que un sabe que non pode facer nada o respecto, pero quen pagha non o ve así, e non é que o traballo me mate non, pero paso tantas horas aqui sentado que a raia do cu xa a teño discontinua, e con esto non quero indicar que se poida rebasar eh!!

Onte sin ir máis lexos rematei a xornada laboral un pouco estresado, infravalorado e desanimado, ainda por encima fora do choio as noticias non me axudaron moito, pero un non pode ser unha madalena e ablandarse, un ten que ser coma un churrusco que no lo hablanda nin dios. Que facer pois??

Claramente ataviarse coa indumentaria adecuada e dar un paseo con rodo-sinda montanbike ...o estado das corredeiras era perfecto para desestresarse, arbores caidas, buratos por todos lados e lama bastante...que ben se pasa nestas condicións, polo menos mentras vas atento a ghiar non vas pensando noutra cousa, o peor é chegar a casa e terse que lavar en primeira instancia coa roupa para sacar a terroeira e logo lavarse un, e que dolor cando a primeira gota de auga quente se atreve a acariciarche os xeados pes...ainda así merece a pena!

Pois cal é a solución para a crise non a sei, pero o que si vos recomendo é mercar unha escopeta... para que?? pois pa ir tirando!!

Eu tamén teño dias!!

Cando marcha a luz, a donde vai??

Este pasado finde, non foi todo festa, a Galiza e parte do extranxeiro veuse azoutada por un temporal de gran magnitude, cecais superior o agardado, que posiblemente igualase ou o meu parecer superase a aquel furacán chamado Hortensia (non non é a de Franqueiro) cuio frouxo recordo gardo no meu cabasiño.

Trascorresemos por onde trascorresemos, viaxasemos no que viaxasemos, a paisaxe era unha constante, arbores derrubadas, "euralitas" ciscadas, chimeneas derrubadas, antenas viradas...que dor para o fogar de Breogán!! E neste contexto a tónica era a mesma, en todos os lados non habia suministro eléctrico ou máis comunmente chamado "marchou a lus" e cabe preguntarse a onde vai??

A onde vai non o sei, pero os perxuizos a nivel económico poden chegar a ser aterradores, pensemos no caso tan so dos xéneros conxelados, das perdas que pode sufrir un supermercado, un restaurante ou unha cafetería. E os perxuizos físicos?? pensemos na dor de dedos, brazos e demáis extremidades dos pobres gandeiros que teñen que muxir as vacas a man, que ben se sabe que cando hai leite non se pode pasar sin muxir.

Pero eu quero incidir sobre o trastorno psicolóxico, pois ben o sábado recién esperto vin que na nosa casa tampouco estaba, consecuentemente o calentador non encendia e non habia auga quente nin fria, pois nin temos depósito nin traida (esto último grazas a un cacique das proximidades), a única maneira de poderse adecentar hixienicamente falando era coller uns caldeiros de auga no "corjo" e quentalos a la calor del botano, e asi foi, pero un dase conta que a lus falta para o bo pero non para o malo, primeiramente por sorte o teléfono segue a funcionar, e sendo un día que non te tes que erguer, pois casualmente o condenado sona as 9, total para che contar catro tonterías, pois a xente aburreseche moito cando non hai lus. Por sorte tamén segue a funcionar a báscula do cuarto de baño para confirmar numéricamente a imaxe que acabas de ver reflexada no espello.

A falta de luz si ten algo moi bo, e é que te das conta que non tes nin puta idea de mercar pilas, porque aquela lanterna que tes no caixón do chinero, non leva pilas de 1,5 senon que as leva de petaca, que xa ben che advirtira o senegalés que cha vendeu mentras tamén che intentaba endiñar a alfombra barata barata. Daste conta tamén que tes que ser algo máis relixioso, que por non ter non tes nin as velas do cumpleanos, que nunca tubeches a decencia de ir a novena e consecuentemente non gardas ningún instrumento cerúmico e que a ver se fumas un pouco máis porque o unico anaquiño que ainda ten mecha non pode alumear, pois o chisqueiro de "piensos forsa" ten menos pedra que a canteira de Ponteledesma.

E forsa é o que pides nese momento, forsa para ir cunha picaraña e rabentar todos os putos embalses que estresan as nosas troitas, forsa para mandarlle un estacazo a todolos eólicos e sacalos de unha puta vez das nosas paisaxes, forsa para carrexar unha mangueira e apagar todas as centrais térmicas...forsa para decir tou ata os collóns de Fenosa.

E non poderei saber a onde vai a lus cando marcha, pero tampouco quero saber de onde ven cando volve, porque daquela, hai daquela...

Erro tras erro

Logo de reservarse o venres noite, e non porque caeran catro gotas e fixera un pouquiño de aire, temos que pensar que os bares están ahí para o bo e para o malo, asi que concienciemonos que un temporal coma o deste finde non serve de excusa para non asistir, o motivo foi a nosa comprometida compareciencia na charla de Anxo na casa de cultura de Ames, pero ainda foi máis motivo o que se nos aveciñaba a posteriori.

Todo comenzaba ó redor as duas do mediodía cando tras o coloquio nos dirixiamos a degustación dun bermouth na casa dos rixóns, ainda que desta a tapa foi de callos, que algúns dixeron que estaban algo crudos, pero que eu na cazola non vin un garbanzo a salvo. O seguinte capítulo rodabase na de Encarnación e de novo co patrocinio de Martini, lugar de xuntanza para acudir o gran evento do findesemán: A chuletonada de boi e terneira no Viñedo

Chegados o viñedo o boi ainda andaba pola horta a comer na última alpaca, polo que tibemos que arrimarlle outro mezclado, e claro, a hora de sentarse a mesa xa a fame empezaba a pasar desapercibida. Otero fixo elección do "caldo" (para gustos colores) e acto seguido apareceu a primeira remesa de chuletóns, pero eso non era un boi Manolo, eso era un Brontosaurio!! que sabrosura de carne, para quen non os probara recomendollos sinceramente, un sabor forte pero adictivo, a continuación viñeron os de terneira, que carne blandiña, que maneira de se desfacer na boca, e como debia parecer que bebiamos pouco viñan feitos a pementa, manerita de abrasar!!

Non vou decir que non nos dimos conta, porque algun tibo que desabotonar ata o pantalón para chegar á tarta xeada e como non volta de chupitos, e máis volta e revolta, que necesidade habria?? de tomar esos vodkas, ese stolichnaya de pataca, que tas mollando os beizos e xa o fighado esta pedindo papas, pero claro si o bebes dun trago moito mellor oh!! dixo aquel que mentras se levantaba daba tres pasos para atras para manter a verticalidade, quen carallo enclinou o viñedo?? O peor de todo, o prezo, eu creo que con nos perde cartos!!

A primeira etapa de cronoescalada desarrollouse no Che, ali lle tomamos os primeiros caldeiros de saphire e algún que outro purito, e como artilleiro tiña q ir meter as ovellas e o picho tiña que ir meter,pero algo máis tarde, pois kedamos un tridente ofensivo, ata que o 28 apareceu diante da porta e nos levou para a vila, gustariame certificarvos que estiben no Malandro, pero tan solo lo estimo, o que si estibemos foi na cerve, e máis creo que se nos notou ben, pobre Paty, que tal que aguantou, e o curioso e que vimos o partido pero ata o domingo non sabiamos como quedaran, momento no que Otero aprobeitou para abandoar o barco.

Unha vez aboadas as copas, ou eso creemos, diriximonos a zona vella, andando, pois non habia apuro ningún, e ali na raiña fixemos o avituallamento, tomamos un par de cañas no arrieiro, e logo pedimos outras duas no local, e digo pedimos porque grazas a gran actuación de fromthe non chegamos a bebelas, vaia neura lle entrou, baixou todolos santos e ainda non sabe porque, tan so me vin na obriga de pagar o que se debia e levalo a confesarse a outro atrio...e sin darnos conta tabamos con Tomé tomandolle (non se considera redundancia) a arrancadeira dirección Sónar.

No Sónar non había moito con quen falar, uns que tiñan a reixa pecha e xa non daban, e outras porque con razón tiñan motivos para non o facer pero que ainda asi o intentaban, o que pasa é que hai moito carneiro suelto, e mentras un se intentaba torear a sí mesmo e baixei a garda foi cando nunha maniobra de despiste executada á perfección, fromthe se escabulleu e sin saber moi ben como chegou a Luou, cabecita loca!!

Ben se ve que non fai falta buscalas que veñen solas, pero quen dixo medo habendo hospitales!!

Como me ghustan a min??

Eterna pregunta na heterosexualidade, rubias ou morenas??, que como me ghustan a min??

Ben, ante todo agradezco que me fagas esa pregunta, porque é que a vida da moitas voltas, e sobre todo cando estas borracho, por eso aquel chuzas para non camiñar esperaba agarrado a farola mentres non chegaba a sua casa, e ainda que non somos vampiros é a noite a que nos dota de grande sabiduria. E como non, foi unha noite cando supen "como me ghustaban a min"

Era unha noite coma outra calquera, empezamos como de costume cuns xerrucos a modo de base sólida para o que se aveciñaba, e xa se lle notaban as ganas ao corpo, viase que as estaba pedindo, que a fame se apresentaba unha noite mais e nin o segundero se atreveu a moverse cando xa estabamos lanzados.

Acercándome a ela con cautela, pero si con decisión, pois non era a primeira vez que o facía, boteille unha mirada, era inmensa, que todo ben postiño no seu sitio, non me podia resistir, todo o que ali via era impresionante, as miñas papilas gustativas afogaban nun oceano de saliba, poderia comer sin rechistar todo o que ali via, recapitulei, creo que o teño claro, ainda asi o caracter galego fixo que a volvera repasar de arriba abaixo por si puidera ollar algún detalle que me fixera trocar de opinión...a decisión estaba tomada, ahi vas beni!!, apoiandome na barra as cordas vocais soaron que nin Santana as faria vibrar de mellor maneira, as verbas fluiron:

" un de peituga con queixo e ovo por favor, e unha caña pra empuxar "

e que quen se pode resistir a un bocadillo destes no Raices??, bueno hai alguén si, que seica lle da furricaina, pero especimenes aparte, vaia explosión de sabor!!

E foi aqui neste mesmo intre, estando eu a manducar cando enderrepente entra un señor de segunda idade ao ghrito de "esto é unha ferreteria?? ou non hai quen poña de beber??" vianselle dotes de mítico (def: mítico -a adx. Que trata do mito ou que pertence a el [tanto se este se entende como narración fabulosa, como se se refire a cousas ou persoas reais que adquiriron gran sona a través do tempo).
Nin que fora a palabra do Señor, a tónica xa estaba aberta e a botella de Larios a tremer na barra, os xeos adoecian apegados ó limón cando o chorriño empezou a escorregar por eles, a tónica presentou a sua estocada burbuxeante, que elixil!!
O camareiro alegre retomaba a posición marcada dentro da barra, cando se escoita un contundente:

"XA SABES COMO ME GHUSTAN A MIN!!"

mano de santo!, ainda o eco non se atrevera a repetilo, cando xa o chorro de xinebra estaba a rociar o gintonic do "mítico", nin efervescencias nin nada polo estilo, o que ten peito teno, e da ighual que lle mida catro cuartas ou que o sexa máis pequeno que o das miñas ghaliñas, o que hai é que ter esternón!!

E esta é a ishtoria (nótese a h intercalada) de cando descubrin como me ghustaban a min!!, e non pensedes que son un achicado, non hai peor cousa neste mundo que achicar e non, non me corto en responder a eterna pregunta, a resposta é moi sinxela, no fondo, bueno non moi no fondo, máis ben a media profundidade son todas morenochas, asi que podendo elexir, loira e de ollos azuis!!

Perder a virxinidade

Ainda é hoxe o dia que recordo con gran detalle o meu estreno, era un dia coma outro calquera, despois de dormir a perna solta e ainda máis cando o despertador se declarou en folga, dirixinme o meu posto de traballo, xamáis podría imaxinar o que ía acontecer, sentado no meu habitual posto de traballo e coa computadora encendida, comecei como de costume repasando a caixa de correo, os titulares dos principais diarios deportivos, e cal foi a miña sorpresa cando quixen ollar o meu fotolog, pois a páxina estaba desactivada, textualmente cito

"La cuenta Fotolog /acuadrilla ha sido desactivada por el administrador de Fotolog."

eu que xa estaba co vermiño no corpo, non fixo falla máis para que dera o gran paso e decidira adentrarme no mundo do blog.

A miña inexperiencia fai que me sinta tembloroso; escomenzo elexindo unha web para crealo, primeiro elexir un nome, que non é doado, pois daste conta q a tua pouca orixinalidade xa foi plaxiada, logo que si editar o teu perfil, que si darlle forma á páxina...un mar de cousas sen fin...o caso é que unha vez dado o paso, pois teste que ir perfeccionando pouco a pouco, e son cousas que a priori non lle ves utilidade pero que nun curriculo quedan moi ben de lado de "técnico de messenger".

Sinceramente creo que era unha evolución que temprano ou moi cedo chegaría, pois é dar un gran paso no mundo do interné - nunca sobra citar a gran frase do Sr. Desiderio "interné é un milaghro de nuestro señor, non hai cousa que non aserte"- , pois si , sintome como se superara un nivel no supermario, e sei que me costará suores frios, pero sobre todo quentes rematar con interné, que hai moita xente que dixo que xa chegara o macaco final, incluso que hai quen xa o acabou duas veces, son todo palabrerías.

Antes de despedirme, quero dar as grazas os fotologs reivindicativos e solidarios que mostraron un apoio, un millonseisentas para "from the shop" e "casadacollona", e por certo a ver canto tardan en pecharvolos!!

Non hai moito máis que contar nesta primeira entrada, sinto que o texto non corresponda moito co título, pero eu non vos teño culpa de que sexades uns viciosillos, tan so quero indicar que para o enterro do fotolog/acuadrilla saira da casa mortuoria un onnibus, pasando por Nespereira, Iglesia, Regoufe, Espasande, Bustelo, Insua, Cruce do Romaño (que seica todos pasan por ahi), O Moucho e Aido, despois como seguramente sexamos moitos xa veremos a onde imos...

favores polos que se anticipan grazas!!