Stradivarius e derivados

Realmente o mundo das tendas de moda femenina é un mundo que hai que explorar, sería digno dun estudo de gran calibre, e non ser mal pensados que nos conocemos, refirome a paisaxe , a flora y fauna, ao clima...que un se atopa nestas "romerías"

Vamonos centrar no coñecido grupo "ondeotex", e vou deixar nun lado Zara e Massimo, e xuntarei nun mesmo mundillo a Berska e Stradivarius os cales elixirei como contexto das miñas cautelosas opinións abaixo indicadas.

Escomezando pola paisaxe, principalmente é raro non observar que en periodo de rebaixas algunha destas tendas estexa en reformas, que lle imos facer, son casualidades da vida, e máis casualidade ainda que rematen xusto para o inicio de tempada, joder que cando veñen do revés pois veñen mal dadas eh!! E que evolución en torno a decorados , e que organización, mesmo mesmo poñen cintas vallatorias para estipular un orden nas colas de caixa, joder que están revolucionando o mercado eh!, o que máis rabia me da é que poidan ter follón co INEM, porque estes teñeno moi estudiado, son moitos anos de cola día tras días e tontos serían se non o tiberan patentado.

En canto á flora, hai que ver que productos de calidade, que deseños de alta costura, hai que ver que tela (que falando de tela pois mellor tela gorda non?), calculo asi polo alto que a vida útil desas prendas está nun meritorio día, día e medio, no lo sé, lo estimo!. E os prezos...pois eso que menudos productos, ya lo estoy colgando ya lo están llevando.

No tocante á fauna, cabe distinguir entre cazador e presa, está última polo normal, soe ser da especie gallinácea, é entrar na tenda e comenzar a esparruñar, e veña a esparruñar, e se cadra se cadra pica algo, pero o importante alí é remexer , ciscar, ghindar, veña poñer e veña a quitar, e aghora que aquel montonciño está ben colocado pois voulle ir fedellar, e así hora tas hora. E aquí hai unha propiedade intrínseca propiamente dita, "el grado de esparruñamiento aumenta exponecialmente en periodo de rebajas, liquidación o alguna otra técnica intimidatoria".

E agora el no va más, as cazadoras o también coñecidas las "depe", ou sexa, la Nuri, la Susi, la Jessi... todas monas, que guays son , porque yo ayer andaba sacando el esterco a la Marela, pero ahora como soy dependienta del Stradi Tía, pues mismo mismo le hablo en spanishguai, soy la repera, y hai que ver lo bien que nos llevamos todas, somos tan supers y tan coleguis, que somos la envidia del pueblo llano.
E unha cousa está clara, alí hai dous rangos, hai as encartadoras-caixeiras e logo está a encargada, e os roles están claros, ti que eres caixeira non autorices un cambio entendes, "María tengo un cambiooooo", e ben María e mira o ticket e mira a prenda e mira o ticket e mira a prenda, e colle o boli y lo firma, e esto no pode facer a caixeira, esto é un principio básico que no se debe saltar jamás...jamás....jamás, porque la María tiene estudios que hizo hasta séptimo de EGB. Pero que podemos esperar, si as demandas de empleo consisten en "se busca APRENDIZ de dependienta", que non entendo eu como ainda non existe un FP de grado superior de Dependienta, que pouca visión ten a consellería de educación. Elas entran todas ilusionadas para o seu periodo de aprendizaxe, básicamente consiste, en aprender a usar diminutivitos, como p.ex. "turquesita", "rosita" "faldita"... pero tamén superlativos, bueno superlativitos, vexase o caso de "monísima", "chulísima".... pero o exame final está claro o importante é abreviar, " Nuri un cambi", "Su, traeme un cuatro destes zapas" "chuli porfi"...

Jo tías!!, no quería lastimar a nadie, tan solo es que me inchais las venas....eso si, DA CABESA!!