Always in my mind.

Non miña nai, non mo diga máis,

como é posible o que me esta a contar

mismamente podería romper a chorar,

de verdade que xamáis xamais??

Esta pena que me invade é difícil de contar.

Non trata de amores non,

nin de erros sin perdón,

é algo inimaxinable difícil de superar.

Na miña mente con frescura perduras,

é complexo saber que non voltarás

pero por sempre perdurarás.

Que boas as tuas sabrosuras!!

Pero apenados non podemos permanecer.

Cecais te vas sen xustificar

cecais te vas sen razón dar,

pero tranquilo, poderano entender.

Non miña nai, non mo diga máis,

como é posible o que me esta a contar

mismamente podería romper a chorar,

de verdade que xamáis xamais??

Quen me poidera axudar a esquencer,

aquel sabor exacervado

o seu ton envermellado,

sentimenteo complicado de descreber.

Seguro que de pena chora o pan,

lembrando aqueles convivencias no xantar

imposible facias o saxunar,

nin réximes, nin vixilias, nin tantarantán.

Sabes que os sábados non podías faltar

porque fose ou non tradición,

fora ou non motivo de celebración,

estaba claro o que queria pa cear.

Non miña nai, non mo diga máis,

como é posible o que me esta a contar

mismamente podería romper a chorar,

de verdade que xamáis xamais??

Non hai remedio que poida valer

deixas agora no olvido

o pracer de comer un bo cocido

cando pronóstico é, que non vas aparecer.

Da pota o almoado non kere marchar.

Para que aguantar o ferro quente??

e que logo me inquen o dente

(pensa a filloa) se non te podo abrazar.

Sabes que febreiro se sinte mal,

que se nota con grandeza a tua ausencia

máis habrá que ter paciencia,

Que será agora do carnaval??

Non miña nai, non mo diga máis,

como é posible o que me esta a contar

mismamente podería romper a chorar,

de verdade que xamáis xamais??

So penso en cruzar os dedos,

que todo esto sexa un pesadelo

e por suposto esquencelo,

para estar sempre xuntos e ledos.

E se esto non poidera ocorrer,

a miña face con esbozo

e na miña mente con gran gozo,

Prometo que te hei manter.

Tan solo vos transmito meus irmáns,

que si gardo grande tristeza

pero naide fará que eu esquenza

ÓS MEUS CHOURIZOS DE FIRMISTANS.