Ainda han querer unha medalla

Empezo a pensar e....cansome.

A verdade empezo a pensar que me confundín á hora de bautizar este blog, pois en vez de narrar acerca de cousas que me gustan, case todas as entradas están adicadas a temas que me templan, que me fan buscar explicacións sin explicando. Eu xa sei que son de cacha blanda e cachola dura, pero ainda así gardo un mínimo de flexivilidade.

Como si de un sapo perante un camión se tratase, o que me rebenta hoxe a min, é o dos escaladores profesionais o tambien conocidos como alpinistas, tales como Juanito Oiarzabal y sus compinches.

Pois ben, esta xente pensan que son dioses, que os hai que adorar, adicasen tan so a subir grandes cumes, non se comforman co alto de Veitoreira non, adicanse a subir eses grandes montes que caian en todolos exames de sociais, bueno para las nuevas generaciones "conocimiento del medio". E aqui plantexanseme varias cuestións.

Non entendo de onde sacan financiación para estas expedicións, por un lado nunca oin falar dos seus postos de traballo e por outro estes montes non están á volta da esquina, ou sexa que non é o típico viaxe de premio do gadis, vamos que vale unha pasta. Outro handicap é que non nego que sexa necesaria unha boa preparación física, polo tanto aparte do tempo de viaxe tamén requirira un tempo "ocioso" para o acondicionamento muscular.

Logo está a cuestión dos méritos, Juanito de tal logrou coronar un novo K8000, moi bien, alégrome moito por Juanito, pero que é do tipo que lle levaba a equipaxe e os guiaba??, uns tal sherpa, porque digo eu que nome terán, ou van andar todo o camiño eh!! sherpa agora por onde é?? Poida ser que cando estexan chegando a cume, Juanito lle diga: eh sherpa agora espera ahi que xa sei eu onde é, e o tonto do sherpa falto de estudos non fai máis que obedecer e así chega primeiro Juanito.

O que me irrita máis que un calzoncillo almidonado é cando se perden, sofren avalanchas...e esperan que os veneremos. Vamos a ver, mandeiche eu ir alí?? que lle saca de probeito a sociedade porque estexas alí?? Ou cando por conxelación sufre a tráxica amputación dun dedo, vaia por dios!! por un lado si está conxelado xa non hai dor, e por outro total para o que os necesitabas que non peghas pao...

Pena si que é cando un albanel perde un membro ou quen lle recoñece o mérito de subir varias veses no día un andamio de 7 pisos e sin sherpa. Eses si que tiñan que ser portada e non estes Vivalavida!!